Μια φορά κι έναν καιρό, στην άκρη ενός πυκνού δάσους, μέτραγε τ ς μέρες τ ς μια γέρικη βελανιδιά, που είχε πάνω της ένα μονάκριβο βελανίδι…
Της ή τις;
Β… όπως βελανιδιά
Μια φορά κι έναν καιρό, στην άκρη ενός πυκνού δάσους, μέτραγε τ ς μέρες τ ς μια γέρικη βελανιδιά, που είχε πάνω της ένα μονάκριβο βελανίδι. Ήταν στ’ αλήθεια πολύ γριά, πάνω από εκατό χρονών, γι’ αυτό όλοι στο δάσος τη σεβόντουσαν πολύ. Κάθε πρωί που έβγαινε ο ήλιος, πρώτη εκείνη χάιδευε και μετά όλα τ’ άλλα δέντρα.
Πρώτα αυτή μύρωνε ο ζέφυρος κι ο νοτιάς πρώτα τα δικά τ ς κλαδιά χουχούλιαζε για να ζεσταθούν. Σ’ εκείνη τη γωνιά του δάσους, το χιόνι κι ο βοριάς καμώνονταν πως ξέχναγαν να πάνε το χειμώνα. Κανένα ζώο δε διανοήθηκε να ξύσει τα νύχια του στο στριφτό κορμό τ ς ή να ταλαιπωρήσει με το βάρος του τα γέρικα κλαδιά τ ς, ανεβαίνοντας επάνω για να κοιμηθεί. Κανένα πουλί δεν τάραζε ποτέ με το κελάηδημά του το μεσημεριανό τ ς ύπνο κι όταν η νύχτα άπλωνε στοργικά το μαύρο σιωπηλό της πέπλο, όλα τα πλάσματα του δάσους λέγανε πριν να παραδοθούν στην αγκαλιά του ύπνου: «καληνύχτα κυρία Περσεφόνη!». «Καληνύχτα, την ευχή μου να’ χετε!», τους αντιγύριζε η βελανιδιά μεγαλόπρεπη κι ευχαριστημένη πριν να κλείσει και τα δικά τ ς μάτια.
Έτσι ήρεμα και γλυκά κυλούσε ο χρόνος: η άνοιξη με τις μοσκοβολιές της, το καλοκαίρι με τ ς κάψες του, το φθινόπωρο με τ ς βροχούλες, ο χειμώνας με τα παγοκρύσταλλα και πάλι από την αρχή…
Τα γραφόμενα στην ιστοσελίδα Λόγος & Επικοινωνία προορίζονται για ενημερωτική χρήση και μόνον. Δεν αποτελούν εξατομικευμένες συστάσεις θεραπείας και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την Επιστημονική συμβουλή ενός ειδικευμένου θεραπευτή για κάποιο περιστατικό. Όποτε πρόκειται για αναδημοσίευση από άλλη πηγή, αυτό δηλώνεται ρητά. Οι συγγραφείς του Λόγος & Επικοινωνία δεν ευθύνονται για οποιοδήποτε αποτέλεσμα που σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με κάποια ανάρτηση.
