Όπως πάρα πολλοί γονείς, έτσι κι εγώ, είχα μια εμμονή: ακαδημαϊκή επιτυχία για το παιδί μου. Μόνο που το έκανα εντελώς λάθος. Ναι, η κόρη μου αργότερα θα υπερείχε από το μέσο όρο με τις ακαδημαϊκές της δεξιότητες, αλλά της έλειπαν σημαντικές δεξιότητες για τη ζωή. Δεξιότητες που θα έπρεπε να υπάρχουν και να καλλιεργούνται κατά την προσχολική ηλικία.
Και αυτό το κατάλαβα όταν η δασκάλα του παιδικού σταθμού ήρθε κοντά μου και μου είπε: «Η κόρη σας τα πάει καλά μαθησιακά. Στην πραγματικότητα, θα έλεγα ότι ξεπερνά τις προσδοκίες σε αυτόν τον τομέα. Αλλά έχει πρόβλημα με τις βασικές κοινωνικές δεξιότητες όπως το να μοιράζεσαι και να περιμένει τη σειρά της». Όχι μόνο αυτό, αλλά η κόρη μου δυσκολευόταν να ελέγξει τα συναισθήματά της, ανέπτυξε άγχος και αισθητηριακά προβλήματα και είχε θέμα με το ατομικό παιχνίδι!
Τότε δεν ήξερα πολλά πράγματα, όμως σίγουρα η κόρη μου δεν ήταν η μόνη που πάλευε με κοινωνικά και αισθητηριακά ζητήματα σε τόσο μικρή ηλικία. Το φαινόμενο αυτό μετατρεπόταν σε μια αυξανόμενη επιδημία.
«Τα παιδιά είναι απλώς διαφορετικά,» άρχισε να λέει η δασκάλα. Όταν της ζήτησα παραπάνω διευκρινίσεις, συμπλήρωσε: «Απογοητεύονται πιο εύκολα. Συχνά κλαίνε με το παραμικρό». Είχε επίσης παρατηρήσει ότι τα παιδιά συχνά πέφτουν από τις καρέκλες τους «τουλάχιστον 3 φορές τη μέρα», είναι λιγότερο προσεκτικά και σκουντουφλάνε το ένα πάνω στο άλλο, ακόμα και στους τοίχους. «Είναι τόσο παράξενο.. αυτά τα προβλήματα δεν ήταν τόσο έντονα παλαιότερα.»
Συνέχισε διαμαρτυρόμενη ότι παρόλο που το σχολείο της θεωρούνταν πολύ προοδευτικό, εξακολουθούσαν να αισθάνονται την πίεση να περιορίσουν το ελεύθερο παιχνίδι περισσότερο από ό,τι θα ήθελε, προκειμένου να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες απαιτήσεις για ακαδημαϊκή ετοιμότητα που αναμένονταν πριν πάνε τα παιδιά στο νηπιαγωγείο.”
> Απόσπασμα της Angela Hanscom η οποία είναι εργοθεραπεύτρια, ιδρύτρια του TimberNook και συγγραφέας του βιβλίου Balanced & Barefoot.
Η συμβολή του παιχνιδιού σε εξωτερικούς χώρους
Οι έρευνες επισημαίνουν ότι τα μικρά παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσα από ουσιαστικές εμπειρίες παιχνιδιού, ωστόσο πολλά νηπιαγωγεία αποκτούν έναν πιο ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Οι νηπιαγωγοί νιώθουν την ανάγκη να πιέζουν ολοένα και περισσότερο τα παιδιά, ακόμη και σε μια τόσο τρυφερή ηλικία, εξαιτίας των διαρκώς αυξανόμενων αναγκών και ρυθμών της εποχής.
Καθώς οι γονείς και οι δάσκαλοι προσπαθούν να παρέχουν πιο οργανωμένες μαθησιακές εμπειρίες στα παιδιά, οι ευκαιρίες για ελεύθερο παιχνίδι – ειδικά σε εξωτερικούς χώρους μειώνονται. Τα παιδιά όμως, για να είναι επιτυχημένα στη ζωή τους, χρειάζεται να αναπτύξουν μέσα από το ενεργό ελεύθερο παιχνίδι θεμελειώδεις κοινωνικές δεξιότητες.
Η μείωση του παιχνιδιού στην προσχολική ηλικία έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των κινητικών, γνωστικών και αισθητηριακών προβλημάτων μεταγενέστερα.
Η προσχολική ηλικία δεν είναι μόνο η βέλτιστη για να μαθαίνουν τα παιδιά μέσα από το παιχνίδι, αλλά και μια κρίσιμη αναπτυξιακή περίοδος. Εάν τα παιδιά δεν έχουν αρκετή φυσική κίνηση και εμπειρίες παιχνιδιού, ξεκινούν την ακαδημαϊκή τους καριέρα με μειονέκτημα. Είναι πιο πιθανό να είναι αδέξια, να δυσκολεύονται να δώσουν προσοχή, να δυσκολεύονται να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, να χρησιμοποιούν κακές μεθόδους επίλυσης προβλημάτων και να παρουσιάζουν δυσκολίες στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Βλέπουμε συνεχώς αισθητηριακά, κινητικά και γνωστικά ζητήματα να εμφανίζονται όλο και περισσότερο στη μεταγενέστερη παιδική ηλικία, εν μέρει λόγω ανεπαρκών ευκαιριών κίνησης και παιχνιδιού σε νεαρή ηλικία.
Τα παιδιά χρειάζονται απλώς τον χρόνο, τον χώρο και την άδεια για να γίνουν παιδιά. Αυτό είναι κάτι που δεν κοστίζει πολλά χρήματα, ούτε χρειάζεται πολλή σκέψη.
Ας αφήσουμε τις μαθησιακές εμπειρίες που απευθύνονται σε ενήλικες για αργότερα. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας πρέπει να παίζουν!
Πηγή Άρθρου: The Decline of play in preschoolers – and the rise in sensory issues, Valerie Strauss, The Washington Post.
Δείτε ακόμη την εκπαιδευτική αφίσα μας: Κοινωνικές Δεξιότητες που Χρειάζεται Κάθε Παιδί
Τα γραφόμενα στην ιστοσελίδα Λόγος & Επικοινωνία προορίζονται για ενημερωτική χρήση και μόνον. Δεν αποτελούν εξατομικευμένες συστάσεις θεραπείας και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την Επιστημονική συμβουλή ενός ειδικευμένου θεραπευτή για κάποιο περιστατικό. Όποτε πρόκειται για αναδημοσίευση από άλλη πηγή, αυτό δηλώνεται ρητά. Οι συγγραφείς του Λόγος & Επικοινωνία δεν ευθύνονται για οποιοδήποτε αποτέλεσμα που σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με κάποια ανάρτηση.
