Ο Ξέρξης ο ξιφίας μια μέρα πολύ στενοχωρημένος από το σχολείο του. Δεν έφαγε τίποτα για μεσημεριανό και κλείστηκε στο δωμάτιό του…
Image courtesy of africa/FreeDigitalPhotos.net
Ξ… όπως ξιφίας
Συμπλήρωσε -μπ, -ντ, -γκ…
Ο Ξέρξης ο ξιφίας μια μέρα πολύ στενοχωρημένος από το σχολείο του. Δεν έφαγε τίποτα για μεσημεριανό και κλείστηκε στο δωμάτιό του. Αυτό ήταν πράγματι παράξενο γι’ αυτόν, αφού όλοι γνώριζαν πόσο λιχούδης και γελαστός ήταν.
Η μαμά του, λοιπόν, επειδή κατάλαβε πως κάτι σοβαρό του συμβαίνει, __ήκε σιγά σιγά στο δωμάτιό του και τον βρήκε να κλαίει ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. «Τι έχεις αγοράκι μου;» τον ρώτησε, παίρνοντάς τον αγκαλιά. «Αχ, μανούλα μου… Όλοι στο σχολείο με κοροϊδεύουν για τη μεγάλη και σουβλερή μου μύτη! Με φωνάζουνε μυτό__α και δε θέλουν να παίζουν μαζί μου, γιατί φοβού__αι, λένε, πως θα τους χτυπήσω… Ούτε κανείς κάθεται μαζί μου στο ίδιο θρανίο, για να μην του σκίσω, λένε, την ποδιά… Κι όλο χαζοαστεία κάνουν με τη μύτη μου: προχτές, ας πούμε, που έβρεχε, ήρθαν όλοι με ένα μα__αλάκι στο χέρι κι όταν τους ρώτησε η δασκάλα μας τι το θέλανε, βάλανε τα γέλια και της απα__ήσανε πως θα κρεμούσαν τα βρεγμένα ρούχα τους στη μύτη μου να στεγνώσουν! Χτες πάλι, όταν στο μάθημα της ιστορίας ρωτούσε η δασκάλα πώς βυθίστηκε ο Τιτανικός, πετάχτηκε το μελανούρι και φώναξε περιπαιχτικά: μήπως περνούσε ο Ξέρξης από δίπλα του; Κι όλοι σκάσανε στα γέλια! Αλλά το χειρότερο έγινε σήμερα: όταν ρώτησε η δασκάλα τι δώρο θέλω να μου φέρει ο Άι-Βασίλης, πριν προλάβω ν’ απαντήσω, άρχισαν όλοι να φωνάζουν ένα τεράστιο άσπρο σε__όνι!. Και γιατί παρακαλώ σε__όνι; ρώτησε απορημένη η δασκάλα. Για να σκουπίζει τη μύτη του όταν συναχώνεται… φώναξαν τα παλιόπαιδα και τρελάθηκαν στα γέλια…
Αυτό ήταν, δεν α__έχω άλλο! Δε θα ξαναπάω σχολείο ποτέ πια», είπε ο Ξέρξης και ξανάρχισε να κλαίει. «Αυτό θα είναι πολύ κουτό από μέρους σου, μικρέ μου», του είπε η μαμά του, «γιατί έτσι ούτε γράμματα θα μάθεις, ούτε και την αξία της μύτης σου θα αποδείξεις!» «Και τι αξία __ορεί να έχει η τεράστια, σουβλερή μου μύτη;» ρώτησε ο Ξέρξης, σταματώ__ας αμέσως το κλάμα του. «Αυτό θα σε αφήσω να το ανακαλύψεις μόνος σου όταν έρθει η κατάλληλη ώρα… Κοιμήσου τώρα κι αύριο, σαν καλό και μυαλωμένο παιδί που είσαι, θα πας πάλι σχολείο κι όταν σε κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά να θυμάσαι πως η μανούλα βρίσκει πολύ χαριτωμένη τη μύτη σου», του απά__ησε η κυρία Ξιφίνα, χαϊδεύο__άς τον τρυφερά…
Τα γραφόμενα στην ιστοσελίδα Λόγος & Επικοινωνία προορίζονται για ενημερωτική χρήση και μόνον. Δεν αποτελούν εξατομικευμένες συστάσεις θεραπείας και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την Επιστημονική συμβουλή ενός ειδικευμένου θεραπευτή για κάποιο περιστατικό. Όποτε πρόκειται για αναδημοσίευση από άλλη πηγή, αυτό δηλώνεται ρητά. Οι συγγραφείς του Λόγος & Επικοινωνία δεν ευθύνονται για οποιοδήποτε αποτέλεσμα που σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με κάποια ανάρτηση.
