Κάποτε, τα πολύ παλιά χρόνια, οι ζέμπρες ήταν ολόασπρες, σαν το χιόνι. Όταν τρέχανε στις απέραντες ζεστές σαβάνες, νόμιζε κανείς…
Image courtesy of digitalart/FreeDigitalPhotos.net
Ρήματα σε –ιζω, –ισα
Ζ… όπως ζέμπρα
Κάποτε, τα πολύ παλιά χρόνια, οι ζέμπρες ήταν ολόασπρες, σαν το χιόνι. Όταν τρέχανε στις απέραντες ζεστές σαβάνες, νόμ ζε κανείς πως αντίκρ ζε μια ορμητική χιονοθύελλα μέσα στη λαύρα. Ήταν αλήθεια ένα πολύ παράξενο, μα και όμορφο θέαμα. Όποιος το’ βλεπε μια φορά έμενε με το στόμα ανοιχτό και δεν το ξεχνούσε ποτέ…
Το’ ξεραν καλά αυτό οι ζέμπρες κι είχαν πάρει πολύ αέρα τα μυαλά τους: όλη τη μέρα δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να περιποιούνται τον εαυτό τους, να χτεν-ζουν τις ολόλευκες χαίτες τους, να καθαρ-ζουν το ολόλευκο τρίχωμά τους, να γυαλ-ζουν τις ολόλευκες οπλές τους… Όταν μάλιστα πήγαιναν να πιουν νερό, κάθονταν με τις ώρες και θαυμάζονταν στα νερά της λίμνης τους.
Κανέναν δεν ήθελαν για παρέα τους, όλους τους έβρισκαν άσκημους και παρακατιανούς. Στεκόντουσαν μόνες τους παράμερα κι άρχ-ζαν το κουτσομπολιό:
«Κοίταξε την καμηλοπάρδαλη τι άχαρη που είναι μ’ αυτόν το γελοίο λαιμό…»
«Αμ η στρουθοκάμηλος τι σου λέει, μ’ αυτά τα απαίσια πόδια;»
«Καλέ, κοιτάξτε το χοντρομπαλά τον ελέφαντα με την τεράστια μυτόγκα!»
Και δώστου και γελούσαν και κοροϊδεύανε. Κάποια φορά μάλιστα, όταν στη συνέλευση των ζώων όλοι διαμαρτυρήθηκαν για τη συμπεριφορά τους, οι ζέμπρες έβγαλαν μια γλώσσα δέκα μέτρα! «Γιατί συμπεριφέρεστε με τέτοιο τρόπο; Ποιες νομ-ζετε πως είστε επιτέλους;» τις ρώτησε θυμωμένος ο βασιλιάς των ζώων, το λιοντάρι…
Τα γραφόμενα στην ιστοσελίδα Λόγος & Επικοινωνία προορίζονται για ενημερωτική χρήση και μόνον. Δεν αποτελούν εξατομικευμένες συστάσεις θεραπείας και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την Επιστημονική συμβουλή ενός ειδικευμένου θεραπευτή για κάποιο περιστατικό. Όποτε πρόκειται για αναδημοσίευση από άλλη πηγή, αυτό δηλώνεται ρητά. Οι συγγραφείς του Λόγος & Επικοινωνία δεν ευθύνονται για οποιοδήποτε αποτέλεσμα που σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με κάποια ανάρτηση.
