Ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού αναπτύσσει ισχυρές κοινωνικές δεξιότητες και αυτοπεποίθηση αν υπάρχει ένα κατοικίδιο μέσα στο σπίτι. Μπορεί να είναι ένας σκύλος, μια γάτα, ένα λαγουδάκι ή και μια αράχνη. Διαβάστε το σχετικό άρθρο!
Έρευνες έχουν δείξει πως τα παιδιά με αυτισμό επιδεικνύουν καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες όταν τους επιτρέπεται να ζουν παρέα με ένα κατοικίδιο.
Αυτό δεν συνεπάγεται απαραίτητα την τεράστια και μη ρεαλιστική επένδυση σε έναν σκύλο ή μια γάτα – κάτι που συμβαίνει συχνά. Αν το παιδί δεθεί συναισθηματικά με το κατοικίδιό του, ακόμη και αν πρόκειται για κάτι με οχτώ πόδια , τότε η συμβίωση αυτή θα έχει σημαντικές και θετικές συνέπειες για τον τρόπο που ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού βιώνει και ταυτίζεται με τον κόσμο γύρω του.
Επιστήμονες στο πανεπιστήμιο του Missouri, στο τμήμα της Κτηνιατρικής (Research Centre for Human-Animal Interaction), δούλεψαν με 70 οικογένειες με παιδιά με αυτισμό για να κρίνουν κατά πόσο η επαφή με ένα κατοικίδιο και η παρουσία του στην ζωή του παιδιού επηρεάζει και τις κοινωνικές του δεξιότητες.
Είναι προφανές πως όσοι επιλέγουν έναν σκύλο, τον αγαπούν πολύ. Σε έρευνα που διεξήχθη το 2006 σε 3000 ενήλικες σχετικά με τις πιο στενές τους σχέσεις, το 94% των απαντήσεων αφορούσαν σε σκύλους, το 87% στη μητρική παρουσία, το 84% σε γάτες και το 75% στην πατρική παρουσία. Σύμφωνα με την έρευνα, το 85% των ατόμων με σκυλάκι, θεωρούν το κατοικίδιό τους μέλος της οικογένειας.
Οι σκύλοι έχουν αποδεδειγμένα θετική επιρροή στα παιδιά με αυτισμό που προσπαθούν να ταυτιστούν με άλλα άτομα. Πλέον, σε ορισμένες χώρες παρέχονται προγράμματα με σκύλους υπηρεσίας, ειδικά διαμορφωμένα για παιδιά με αυτισμό.
Δεν έχουν, όμως, όλοι την οικονομική δυνατότητα να φροντίσουν έναν σκύλο. Τι θα λέγατε για κάτι μικρότερο και σίγουρα πιο ευέλικτο ως προς τις ανάγκες του;
«Συνέκρινα τις κοινωνικές δεξιότητες παιδιών με αυτισμό που ζούσαν μαζί με σκύλους με εκείνες παιδιών χωρίς σκύλο. Τα παιδιά με αυτό το κατοικίδιο παρουσίαζαν πιο ενισχυμένες κοινωνικές δεξιότητες», λέει η ερευνήτρια Gretchen Carlisle σε μια συνέντευξη τύπου. «Ωστόσο, ακόμη πιο σημαντικά ήταν τα στοιχεία που μαρτυρούν πως τα παιδιά που αλληλεπιδρούν με κάθε είδους ζώο είναι πιο πιθανόν να επιδείξουν κοινωνικές συμπεριφορές, όπως να συστηθούν σε κάποιο άτομο, να ζητήσουν πληροφορίες ή και να απαντήσουν σε ερωτήσεις άλλων ανθρώπων. Αυτές οι κοινωνικές δεξιότητες είναι και οι τυπικά δύσκολες για τα παιδιά με αυτισμό. Η έρευνα δείχνει παιδιά με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σε σύγκριση με άλλα που δεν συμβιώνουν με ένα κατοικίδιο».
Η Carlisle περιγράφει τα κατοικίδια σαν έναν κοινωνικό διάμεσο – αν υπάρχει ένα ζωάκι μέσα στην τάξη, είναι και πιο πιθανόν πως τα παιδιά θα συμμετέχουν σε ένα κοινωνικό πλαίσιο και θα αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους.
Φανταστείτε πως είστε σε ένα πάρτι, δεν γνωρίζετε κανέναν, και ξαφνικά περνάει από μπροστά σας μια γάτα. Την χαϊδεύετε, της ξύνετε τα αυτάκια, και τότε κάποιος άλλος που, επίσης, δεν γνωρίζει κανέναν, έρχεται κοντά σας και κάνει το ίδιο. Μεσολαβεί ένα αστειάκι για το τεμπέλικο μάτι της γάτας και, ξαφνικά, είστε μέρος μιας κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Δεν πρόκειται για το καλύτερο παράδειγμα, ωστόσο οι περισσότεροι έχουμε βιώσει κάτι ανάλογο.
«Όταν τα παιδιά με αναπηρίες κυκλοφορούν μαζί με έναν σκύλο υπηρεσίας, άλλα παιδιά σταματούν και ασχολούνται με το ζωάκι», λέει η Carlisle. «Τα παιδιά με αυτισμό δεν είναι πάντα πρόθυμα για μία αλληλεπίδραση. Ωστόσο, αν το παιδί είναι συναισθηματικά δεμένο με το κατοικίδιό του και κάποιος που σας επισκέπτεται ρωτήσει για το ζωάκι, τότε πολύ πιθανόν το παιδί σας να απαντήσει.
Στην έρευνα που διεξήγαγε η Carlisle συμμετείχαν 70 οικογένειες με τουλάχιστον ένα παιδί με αυτισμό ηλικίας 8 έως 18 χρόνων. Ένα ποσοστό της τάξης του 67% συμβίωνε με σκύλο ενώ περίπου το 50% με γάτα. Λιγότερο τυπικές επιλογές αποτελούσαν τα ψάρια, τα κουνελάκια, τα χαμστεράκια, τα ερπετά, τα πουλιά και άλλα οικόσιτα ζωάκια.
Σε σχετική δημοσίευσή της στο Journal of Autism and Developmental Disorders, η Carlisle αναφέρει πως τα παιδιά με σκύλο παρουσιάζουν καλύτερη απόδοση στις κοινωνικές τους δεξιότητες (η μέτρηση έγινε βάσει της τυποποιημένης εκτίμησης Social Skills Improvement Rating). Οι δεξιότητες που μετρήθηκαν περιελάμβαναν: επικοινωνιακή ικανότητα, συνεργασία, αυτοπεποίθηση, ανάληψη ευθυνών, ενσυναίσθηση, αυτοέλεγχος και ικανότητα αλληλεπίδρασης με άλλα άτομα.
Στην Αμερική, το 66% του πληθυσμού έχει ένα κατοικίδιο ζώο. Το ενδιαφέρον είναι πως με βάση την έρευνα της Carlisle, τo 81% των οικογενειών που πήραν μέρος είχε και ένα ζωάκι. Δηλαδή, οι γονείς παιδιών με αυτισμό γνωρίζουν πόσο πολύτιμη είναι η παρουσία των ζώων. Πρόκειται για ένα μικρό δείγμα, ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε πόση διαφορά κάνει ένα κατοικίδιο στη ζωή του παιδιού μας.
«Τα σκυλιά είναι μια καλή επιλογή για ορισμένα παιδιά με αυτισμό αλλά όχι και η καλύτερη για κάθε παιδί», λέει η Carlisle. «Τα παιδιά με αυτισμό είναι ιδιαίτερες και ξεχωριστές προσωπικότητες. Οποιοδήποτε ζωάκι μπορεί να αποτελέσει μια καλή επιλογή για κάθε ένα από αυτά. Οι γονείς, πιθανώς, θεωρούν πως ένας σκύλος είναι και η ιδανική επιλογή. Τα στοιχεία, όμως, μας δείχνουν πως αρκεί η επαφή με ένα κατοικίδιο για να ενισχυθούν οι κοινωνικές δεξιότητες του παιδιού».
Πηγή: sciencealert.com – Any kind of pet can strengthen the social skills of a child with autism
Τα γραφόμενα στην ιστοσελίδα Λόγος & Επικοινωνία προορίζονται για ενημερωτική χρήση και μόνον. Δεν αποτελούν εξατομικευμένες συστάσεις θεραπείας και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την Επιστημονική συμβουλή ενός ειδικευμένου θεραπευτή για κάποιο περιστατικό. Όποτε πρόκειται για αναδημοσίευση από άλλη πηγή, αυτό δηλώνεται ρητά. Οι συγγραφείς του Λόγος & Επικοινωνία δεν ευθύνονται για οποιοδήποτε αποτέλεσμα που σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με κάποια ανάρτηση.
